ลูกทำบุญเพื่อนบ้าน | ข่าว, กีฬา, งาน

หมายเหตุบรรณาธิการ: นี่คือบทที่ 5 ของเทพนิยายคริสต์มาส 12 ตอน พ่อแม่ควรอ่านออกเสียงกับลูก

แอนนาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่เห็น เธอรู้สึกเศร้าใจที่เห็นมิสแคมป์เบลอารมณ์เสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอมักจะร่าเริงอยู่เสมอเมื่อเห็นหน้ากัน

“ไทเลอร์” เขาพูดขณะออกจาก The E-book Secret “เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อคุณแคมป์เบลล์ คุณได้ยินที่คุณฮิงคลีพูดแล้ว เราเห็นประตูเพราะเราต้องช่วย!”

ไทเลอร์พยักหน้าช้าๆ “ใช่ คุณพูดถูก มันยากที่จะเชื่อว่าสิ่งนี้กำลังเกิดขึ้นจริงๆ มันเหมือนหนังหรืออะไรสักอย่าง

“ฉันรู้” แอนนาเห็นด้วย มันเป็นสิ่งที่วิเศษและเหลือเชื่อ ถึงกระนั้นเขาก็ยอมรับสิ่งนี้แล้วและพร้อมที่จะก้าวไปสู่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อไป นั่นคือการช่วยเหลือเพื่อนบ้านของเขาอย่างไร

“ก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” เขาถาม. “เราต้องเอาสร้อยเส้นนั้นคืนเขา”

แล้วเราจะทำอย่างไร? ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว”

แอนนาขมวดคิ้ว “เราไม่รู้ว่า ผมกับแม่ทิ้งกล่องนั้นไว้ที่ The Attic” เขากล่าวพร้อมตั้งชื่อร้านขายของมือสองที่ใหญ่ที่สุดในเมือง “เราควรไปดูว่ามันยังอยู่หรือเปล่า”

ไทเลอร์ยิ้มให้เธอ “และฉันคิดว่าเราควรทำตอนนี้?”

“แน่นอน! ตอนนี้อาจมีคนพยายามซื้อมัน!”

ไทเลอร์หัวเราะ ไม่สามารถปฏิเสธเธอได้เหมือนเคย พวกเขาแวะบ้านแต่ละหลังเพื่อให้พ่อแม่รู้ว่ากำลังจะไปที่ไหนก่อนจะเดินไปที่ The Attic ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่ช่วงตึก

ร้านขายของมือสองเป็นหนึ่งในสถานที่โปรดของแอนนา มันเล็กแต่ติดเต็มผนังด้วยเสื้อผ้า หนังสือ ของกระจุกกระจิก และทุกสิ่งที่ขวางกั้น

เขาใช้ทางลัดไปยังส่วนเครื่องประดับและเริ่มหมุนหน้าต่าง หัวใจของเธอจมดิ่งลงไปอีกเล็กน้อยกับสร้อยคอทุกเส้นที่เธอเห็นหายไปของมิสแคมป์เบลล์

“คุณพูดถูก” เขาบอกไทเลอร์พร้อมกับถอนหายใจ “สายเกินไป มันจะต้องขายหมดแล้ว”

ไทเลอร์กำลังคุ้ยสร้อยข้อมือและยิ้มให้แอนนา “ฉันต้องการเดิมพัน?” เธอถามพลางยกสร้อยคอลูกปัดสีไพลินสวยงาม “มีคนผูกมันด้วยกำไล”

“โอ้ พระเจ้า” แอนนาอ้าปากค้างอย่างเร่งรีบ ไล้นิ้วเบาๆ ผ่านงานลูกปัดที่ประณีต ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือสร้อยคอเส้นเดียวกับในรูปของ Miss Campbell “นี่มัน! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย!

พวกเขาไม่เสียเวลาในการหาสร้อยคอและแอนนาก็เลือกกล่องของขวัญพิเศษสำหรับมัน จิตใจของเขากำลังครุ่นคิดกับแผนการที่ซับซ้อนมากมายเพื่อคืนสร้อยคอให้มิสแคมป์เบล แต่ขณะที่พวกเขาเดินกลับบ้าน เขาก็เลือกเส้นทางที่ง่ายที่สุด

“แน่ใจเหรอว่าไม่อยากให้เธอรู้ว่าเป็นใครมาจากไหน” ‘ ไทเลอร์ถามขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้บ้านของมิสแคมป์เบลล์ แอนนาส่ายหัว

“ไม่” เขาพูดอย่างหนักแน่น “เห็นได้ชัดว่าเขาจะมีคำถามที่เราตอบไม่ได้หากเราให้เขาด้วยตนเอง นอกจากนี้ มันยังทำให้เขาดูลึกลับและมีมนต์ขลังมากขึ้นด้วย

แอนนามองไปรอบๆ ที่เฉลียงหน้าบ้านของมิสแคมป์เบล แล้วดึงที่วางต้นไม้เล็กๆ ออกมาตั้งไว้ที่หน้าประตู เขาวางบรรจุภัณฑ์สีสันสดใสที่บรรจุสร้อยคอไว้บนโต๊ะอย่างระมัดระวังและวางไว้บนโต๊ะ เพื่อให้แน่ใจว่า Mrs. Campbell สามารถมองเห็นได้ เขาพับกระดาษโน้ตที่เขาเขียนไว้ใต้กล่อง

“คุณพร้อมไหม?” ‘ ไทเลอร์ถามขณะที่ยืนอยู่ข้างกริ่งประตู แอนนาพยักหน้า และทันทีที่ไทเลอร์กดกริ่งประตู พวกเขาก็รีบออกไปที่ระเบียง เมื่อมิสแคมป์เบลเปิดประตูหน้า พวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างปลอดภัยหลังรั้วด้านข้างสวน

“สวัสดี?” มิสแคมป์เบลร้องเรียก มองไปรอบๆ ก่อนจะก้มลงมอง ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นกล่องห่อเล็กๆ แล้วเธอก็หยิบธนบัตรที่ห้อยลงมาจากด้านล่าง แอนนามองผ่านรั้วและเริ่มอ่านคำในหัวขณะที่ Mrs. Campbell อ่าน

“บางครั้ง สิ่งต่างๆ ก็อยู่ใกล้หัวใจคุณเกินกว่าจะเก็บมันไว้นานๆ และพวกมันก็หาทางกลับมาหาคุณ”

มิสแคมป์เบลมองไปรอบๆ อีกครั้งก่อนจะยกฝากล่องขึ้นแล้วเอามือกุมหัวใจขณะที่เธอจ้องไปที่สร้อยคอ ด้วยมือที่สั่นเทาเขายกเธอขึ้นและสัมผัสเธอเบา ๆ และแม้แต่จากอีกฝั่งหนึ่งของสวน แอนนาก็ยังเห็นดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยน้ำตา

มิสแคมป์เบลมองไปรอบ ๆ เป็นครั้งสุดท้าย หยิบธนบัตรและสร้อยคอข้างใน แล้วปิดประตู แอนนาอดยิ้มไม่ได้และกอดไทเลอร์แน่น การได้เห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของ Miss Campbell ทำให้แน่ใจว่าเธอและ Tyler กำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง และพวกเขาก็อดใจรอไม่ไหวที่จะกลับไปที่ The E-book Secret เพื่อดูว่าประตูจะเปิดให้พวกเขาเห็นอะไรอีก

อ่านบทที่ 6 ในหนังสือพิมพ์วันจันทร์